donderdag 12 november 2009

Steentjes


Toevallig ontdekte ik hem tijdens het zoeken naar een beschut rondje voor de racefiets ten zuidwesten van Tilburg. Een echte kasseienstrook. Geen flauwe klinkertjes in een winkelstraat, maar echte, robuuste keien zoals ze in Noord-Frankrijk en Belgie ook liggen. Het is maar een strook van een meter of driehonderd, maar als ik eroverheen rijd waan ik me even een echte klassiekerrenner op weg naar het Velodrome van Roubaix. Tussen de weilanden.In de wind. Mijn weg zoekende over de bolle kant van de strook. Rijdend op de steentjes schiet m'n hartslag omhoog, losjes leg ik mijn handen op het stuur, mijn polsen trillen. Mijn racefiets zwoegt onder de krachten die hij te verduren krijgt. Mijn respect voor die gasten groeit. Zo moet Tom Boonen zich voelen tijdens Parijs-Roubaix. Hoe deed Servais Knaven dat, toen hij in de regenachtige editie van die wedstrijd in 2001 won? Meer dan vijftig kilometer met dunne bandjes en hoge snelheid over gladde kasseien met modder spetterend in je gezicht. Stuurmanskunst. Volle concentratie. Niet vallen. Pijn in al je ledematen.Carrefour de L'arbre, het Bos van Wallers. Het schiet allemaal door mijn gedachte in die dertig seconden stuiteren.

Vandaag reed ik weer hetzelfde rondje. Vlak voordat ik in de buurt van de strook ben, zie ik een weg linksaf. Als ik daar in rij, dan rij ik er omheen en kom ik ook waar ik moet zijn, schiet door mijn gedachte. Na twee seconden nadenken fiets ik toch gewoon rechtdoor. Richting kasseien. Je even prof wanen. Lekker gevoel.

1 opmerking:

  1. Hoi Juul,
    Herkenbaar verhaal, ik woon sinds 2 jaar aan 1 van de laatste "echte" kasseienstroken van NL. In het begin was het geweldig om het laatse stukje (1200 mtr) naar huis over de kasseien te knallen. Voor mij is er echter geen weg linksaf dus na 2 jaar pak ik nu toch liever het fietsstrookje naast de kasseien.
    Weer een leuke blog, thx

    BeantwoordenVerwijderen