Schaatswedstrijd. Het startschot valt. Erben Wennemars rent weg en iedere Nederlandse schaatsliefhebber zit met dichtgeknepen billen voor de televisie: ga schaatsen, Erben, ga schaatsen. Maak die slag af! In hoog tempo schieten Erbens korte beentjes over het ijs. Zijn mond gaat in hetzelfde hoge ritme van wijd open tot potdicht, zijn tong half naar buiten. Hij hapt naar lucht en wordt al een beetje rood, komt op snelheid. Z'n prikslag wordt een schaatsbeweging. Of niet. Gaat Erben na een halve ronde echt schaatsen, dan is het raak. Maar vergeet hij dat in al zijn haastigheid, dan wordt het niks. Na afloop praat hij in hetzelfde hoge tempo (bij een slecht resultaat) of nog hoger tempo (bij succes) Nederland bij over zijn ervaringen.
Het hierboven geschetste beeld is jammergenoeg verleden tijd.Wennemars stopt ermee. Na het niet halen van de Olympische Spelen op een honderdste van een seconde - denk daar eens over na- wil ie het NK sprint niet meer rijden en sluit hij zijn loopbaan deze week af op natuurrijs, in zijn eigen woon- en geboorteplaats Dalfsen.
Respect voor zijn beslissing. Zijn haastige spoed is nu wel goed. Ik hoop met 'm mee op een Elfstedentocht.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten