dinsdag 18 augustus 2009

9.58


Negen seconde en achtenvijftig honderdste. Iets meer dan negeneneenhalve seconde. Honderd meter sprinten met een gemiddelde van meer dan zevenendertig kilometer per uur. Op een fiets lukt je dat nooit vanuit stilstand en ik betwijfel of mijn Peugeotje het zou redden. Usain Bolt, Thunderbolt. Wat een fenomeen, wat een brok spier. Wat een krachtsexplosie. Een Jamaicaan met gevoel voor show. Toch stond iets me tegen in het toneelstukje dat hij opvoerde voor de start van de - overigens fascinerende - WK finale zondagavond.

Bolt won een jaar geleden de finale van de Olympische Spelen en tien meter voor de finish begon hij dat al te vieren. Vond ik mooi, gepast ook, want als je zo oppermachtig bent op zo'n sterk bezet en prestigieus onderdeel dan mag iedereen dat weten. Dit weekend overdreef Bolt en trok hij een aantal van zijn concurrenten mee in het maken van rare bewegingen en tekens bij het voorstellen van de finalisten. Bolt poogde met een glimlach als een boer met kiespijn ontspannen over te komen, maakte wat van zijn bekende gebaren en liet de wereld daarmee weten dat hij en alleen hij ging winnen.

Dat hij dat dan doet in een fenomenale tijd, dat is de uitzonderlijke klasse van Bolt. Die klasse alleen is al genoeg om van hem een legende te maken. Usain, pas op, want één keer doe je je slecht geacteerde showtje voor de start en dan verlies je. Je hebt het niet nodig. Bewaar alles maar voor als je over de finish komt. Of iets ervoor.

1 opmerking:

  1. "Asafa said there was no nuggets here but I actually found a McDonalds and I had a lot of nuggets for lunch," Bolt said after the race without a hint of shame.

    BeantwoordenVerwijderen