Column uit De Gelderlander editie Maasland Sport van zaterdag 26 februari.
Als
je buiten deze regio aan iemand vraagt wat Flamingo’s zijn, dan zul je
een beschrijving krijgen van een exotische vogel. Een roze exotische
vogel, die om te overleven zijn voedsel met behulp van zijn lange nek
uit het water opvist en tussen het eten door graag op één poot staat.
Een vogelliefhebber zou ook nog de reden waarom ze op één poot staan
kunnen noemen en misschien ook nog wel een uitgebreide beschrijving
kunnen geven van een grote groep vliegende Flamingo’s, tegen de
achtergrond van een mooie ondergaande zon.
Als
je dezelfde vraag stelt aan iemand binnen deze regio, dan zul je
waarschijnlijk een beschrijving krijgen van de gelijknamige
volleybalclub uit Gennep. Een erg grote volleybalclub, met een erg sterk
eerste mannen- en eerste vrouwenteam. Een sportliefhebber zou kunnen
vertellen over de laatste paar jaren, waarin de vrouwen van Flamingo’s
als eerstedivisieteam in de beker B-leagueteams versloeg en als kers
op de taart via twee beslissingswedstrijden tegen VC Leeuwarden
promoveerden naar die B-league, vorig jaar mei.
Het
is misschien te gemakkelijk, maar de situatie waar in het vrouwenteam
van de Flamingo’s zich op dit moment bevindt, vertoont veel overeenkomst
met die van de roze exotische vogel in een plas water: op één been en
op het punt om te gaan vliegen. Vertaald naar de sportende Flamingo’s:
met nog maar één been in de B-league, op het punt terug te vliegen naar
de eerste divisie.
Vanavavond
speelt de ploeg van René Brandwijk in Gennep een cruciaal duel om
lijfsbehoud. Tegen een oude bekende, VC Leeuwarden. Verliezen ze, dan
staan ze nog vaster op plek tien, die directe degradatie betekent.
Winnen ze, dan passeren ze Leeuwarden en is er weer hoop. Dan kunnen de
Flamingo’s hun vleugels ingeklapt laten. Hun tweede poot weer op de
grond zetten. En gaan eten om te overleven in de B-league.
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
Geen opmerkingen:
Een reactie posten