Column uit De Gelderlander editie Maasland Sport van zaterdag 3 april.
Een
oud gerimpeld mannetje. Pet op, sigaar in de mond. Zitten op een klein
klapstoeltje. Een gebogen houten wandelstok leunt tegen zijn benen.
Rechts van ‘m zit z’n vrouw in paarse bloemetjesjurk. Op zo’n zelfde
klapstoeltje. Er tussen een klein tafeltje. Flesje jenever er op, de
kleine glaasjes die er naast staan zijn leeg. Rustig wachtend op de
koers. Genietend van wat er om hen heen gebeurt. Al jaren zitten ze elke
eerste zondag van april er op dezelfde manier bij, op dezelfde plek.
Niet ver bij het oude stelletje vandaan kunnen de vaste gasten van het
karakteristieke, kleine dorpscafé de spanning niet aan. Uit de tap
vloeit al vanaf vanochtend vroeg rijkelijk een typisch Belgisch biertje.
De vlaggen met de Leeuw van Vlaanderen wapperen in de wind. Alle rijen
dik langs de kant van weg verzamelde supporters hopen op maar één ding:
dat hun held Tom Boonen afrekenent met die sterke Zwitser, Fabian
Cancellara.
Mocht ik ooit als verslaggever naar de Ronde van Vlaanderen gaan, dan hoop ik in bovenstaand tafereel te recht te komen. Het is een wens die ik al lang heb, maar waar ik geen haast mee heb om te vervullen. De reden: al een paar jaar heb ik het voorrecht om op dezelfde zondag als Vlaanderens Mooiste verslag te mogen doen van de Strijd om de Gouden Helm in Oploo. Deze wielerronde is voor mij als de eerste racefiets voor een jongetje dat Tom Boonen achterna wil.
In Oploo waan ik me morgen weer een beetje in Vlaanderen. In het dorpscafé komen de renners hun rugnummers weer ophalen, terwijl op een kleine televisie de echte grote mannen te zien zijn. Buiten zal het publiek niet rijendik staan, maar zal er sporadisch wel een liefhebber op een klapstoeltje zitten. En net als Vlaanderen heeft ook Oploo een echte favoriet. Jeroen van de Weijer woont in het kleine dorpje, won in 2001 en werd vorig nog derde. Het mooie: Van de Weijer lijkt op Boonen. Iets ouder. Maar hetzelfde type renner. Dezelfde diepe zit, dezelfde dikke bovenbenen. Nu maar hopen dat hij morgen geen zelfde type Cancellara tegenkomt.
Mocht ik ooit als verslaggever naar de Ronde van Vlaanderen gaan, dan hoop ik in bovenstaand tafereel te recht te komen. Het is een wens die ik al lang heb, maar waar ik geen haast mee heb om te vervullen. De reden: al een paar jaar heb ik het voorrecht om op dezelfde zondag als Vlaanderens Mooiste verslag te mogen doen van de Strijd om de Gouden Helm in Oploo. Deze wielerronde is voor mij als de eerste racefiets voor een jongetje dat Tom Boonen achterna wil.
In Oploo waan ik me morgen weer een beetje in Vlaanderen. In het dorpscafé komen de renners hun rugnummers weer ophalen, terwijl op een kleine televisie de echte grote mannen te zien zijn. Buiten zal het publiek niet rijendik staan, maar zal er sporadisch wel een liefhebber op een klapstoeltje zitten. En net als Vlaanderen heeft ook Oploo een echte favoriet. Jeroen van de Weijer woont in het kleine dorpje, won in 2001 en werd vorig nog derde. Het mooie: Van de Weijer lijkt op Boonen. Iets ouder. Maar hetzelfde type renner. Dezelfde diepe zit, dezelfde dikke bovenbenen. Nu maar hopen dat hij morgen geen zelfde type Cancellara tegenkomt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten