Koers

Uit het dagboek van een toerfietser.

Maanden heb ik er naar toegeleefd. Dit moeten mijn 55 kilometer roem worden. Vorige week zondag nog een zware toertocht gereden. Korte uitslag. Deze dinsdagavond moet ik er staan. Zondag heb ik me laten masseren. Gisteren nog even losgefietst. M'n reserves zijn door vele borden pasta compleet gevuld. De vorm is er. Vandaag ga ik winnen.
Zodra we de bebouwde kom van Nijmegen uitrijden sleuren mijn fietsmaten op kop. Hard maken, die koers. Achterin het peloton zit het meteen op het kantje, ik zit nog makkelijk rond tiende positie. De eerste rotonde. Geen tegenliggers, we nemen hem tegengesteld. Gaat goed. We rijden Duitsland in. Een grote vrachtwagen komt ons tegemoet.Het moordende tempo heeft ieders adem op zo'n manier afgesneden, dat er amper lucht genoeg is om te waarschuwen. Gaat opnieuw net goed. Het tempo blijft hoog, anderen draaien mee. Ik voel me prima. Om mezelf te testen kom ik even op kop. Een blinde bocht neem ik op topsnelheid. Voelt lekker. Het eerste klimmetje en bijbehorende afdaling trekken we vol door. De groep dunt uit. Er rijdt iemand lek. Een sterke. Mooi, weer iemand minder. In de oversteek voor de Kartenspielerweg schieten we met tien man nog net voor een auto langs. De rest moet wachten. Ik geef het sein om vol door trekken. Jammergenoeg komt een traktor ons tegemoet. We rijden er door het gras langsop, maar de rest kan weer aansluiten. Jammer, dan moet het maar op de Holdeurn gebeuren. We jagen door. Een hond kunnen we net ontwijken. Geen valpartij, geen concurrenten geëlimineerd. Een klein stukje onverhard nemen we in volle vaart en we trekken het op een lint. Ik voel de kracht in m'n benen toenemen. De Holdeurn nadert. Ik zit in het achtste wiel, met mijn fietsmaten in een ware Cavendish-trein voor me. De sprint wordt aangegaan. In de binnenbocht pof ik hem er langs. Auto. Knal. Schrik. Slinger. Alleen de spiegel. Zit nog op mijn fiets. M'n snelheid ben ik kwijt. Een sterk menneke in een rood-wit-blauw shirtje is als eerste boven. Geen winst. Het negeren van al deze afspraken is overbodig geweest. Was ik maar een echte coureur. Dan had ik een oortje in en had mijn ploegleider me gewaarschuwd.