Ze moest even aandringen, maar uiteindelijk zwichtte ik toch voor de vraag van de De Gelderlander-videoredactrice die naar Daags na de Tour was gestuurd om wat filmpjes te maken. Ze wist nergens wat van af, wist niet wie wie was en wat er ging gebeuren. Of ik even wat vragen voor d'r wilde stellen aan wat Tourrenners. Maakte niet uit wie. In gedachte zag ik mezelf al afgaan op camera. En daarbij klinkt het zo kut als je je eigen stem op band terughoort. Maar ik stond er toch en had voor mijn eigen verhaal voor de algemene sportkrant (primeur één van de dag) ook nog wat quotes nodig. Fränk en Andy had ik met een kladblokje in m'n hand in steenkolen-engels tussen de handtekeningjagende kinderen door al wat vragen gesteld. Relaxte gozers. Vooral Fränk nam alle tijd. Mijn twee voorbereide vragen bleken niet voldoende, en ik moest hals over kop met nog een vraag komen. Was niet de beste van de avond en ook meteen de laatste.
Maar goed, twee minuten later stond ik met camera in m'n nek tegenover Laurens ten Dam (primeur twee) en ondervond ik de macht van de microfoon. Iets later was op de startstreep ook Kenny bereid tot het beantwoorden van wat vragen. Na wat knipwerk is dit wat ze ervan gemaakt heeft. Mart, here I come.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten