Column uit De Gelderlander editie Maasland Sport van zaterdag 26 februari. 
Als
 je buiten deze regio aan iemand vraagt wat Flamingo’s zijn, dan zul je 
een beschrijving krijgen van een exotische vogel. Een roze exotische 
vogel, die om te overleven zijn voedsel met behulp van zijn lange nek 
uit het water opvist en tussen het eten door graag op één poot staat. 
Een vogelliefhebber zou ook nog de reden waarom ze op één poot staan 
kunnen noemen en misschien ook  nog  wel een uitgebreide beschrijving 
kunnen geven van een grote groep vliegende Flamingo’s, tegen de 
achtergrond van een mooie ondergaande zon.
Als
 je dezelfde vraag stelt aan iemand binnen deze regio, dan zul je 
waarschijnlijk een beschrijving krijgen van de gelijknamige 
volleybalclub uit Gennep. Een erg grote volleybalclub, met een erg sterk
 eerste mannen- en eerste vrouwenteam. Een sportliefhebber zou kunnen 
vertellen over de laatste paar jaren, waarin de vrouwen van Flamingo’s 
als eerstedivisieteam in de beker B-leagueteams versloeg en als kers
 op de taart via twee beslissingswedstrijden tegen VC Leeuwarden 
promoveerden naar die B-league, vorig jaar mei. 
Het
 is misschien te gemakkelijk, maar de situatie waar in het vrouwenteam 
van de Flamingo’s zich op dit moment bevindt, vertoont veel overeenkomst
 met die van de roze exotische vogel in een plas water: op één been en 
op het punt om te gaan vliegen. Vertaald naar de sportende Flamingo’s: 
met nog maar één been in de B-league, op het punt terug te vliegen naar 
de eerste divisie.
Vanavavond
 speelt de ploeg van René Brandwijk in Gennep een cruciaal duel om 
lijfsbehoud. Tegen een oude bekende, VC Leeuwarden. Verliezen ze, dan 
staan ze nog vaster op plek tien, die directe degradatie betekent. 
 Winnen ze, dan passeren ze Leeuwarden en is er weer hoop. Dan kunnen de
 Flamingo’s hun vleugels ingeklapt laten. Hun tweede poot weer op de 
grond zetten. En gaan eten om te overleven in de B-league. 
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
 

Geen opmerkingen:
Een reactie posten