Winst

De goed gesoigneerde Zweedse prof die ik in de laatste ronde met ongeschoren benen inhaalde zal wel raar opgekeken hebben. Maar goed, hij deed de zes rondjes van vijftien kilometer en vijfhonderd hoogtemeters in z'n eentje. Tibor en ik mochten ze naar eigen inzicht verdelen. Het werd ieder drie keer één rondje volle bak knoepen over een paar enorm steile klimmen, een aantal stukken vals plat en een lange, slopende singletrack. De benen voelden matig - we hadden dan ook allebei al een koers van 109 kilometer in de benen - maar het tempo zat er toch wel lekker in. In een niet al te sterk startveld kwamen we zelfs als allereerste over de streep. Iets meer dan een vier uur, zes rondjes van ongeveer veertig minuten. Tibor deed over zijn drie rondes in totaal maar liefst twee seconden langer dan ik. Aan elkaar gewaagd, zullen we maar zeggen.


We wonnen het klassement voor tweepersoons teams met een minuut of vijf voorsprong op de nummers twee en lieten ook alle teams die met z'n drieen reden achter ons. De op weg naar de Olympische Spelen zijnde Zweed deed er solo één minuut langer over. Respect voor hem, want het parcours was slopend. Heb na de finish nog even m'n excuus aangeboden dat ik hem in de laatste vijf kilometer inhaalde. Vond-ie niet erg.


Als prijs kregen Tibor en ik net als alle andere winnaars in verschillende categorieën een schitterende buff (je weet wel, zo'n uit de kluiten gewassen zakdoek die erg goedkoop zijn in productie en waar veel organisatoren of sponsors voor weinig geld hun naam op laten drukken maar waar verder nooit iemand iets mee doet omdat het er niet uit ziet. Als je besluit zo'n ding toch om je hoofd te binden - tegen de kou denk ik dan - dan zorg je er wel voor dat ie nog een beetje kleurt bij je outfit of nog beter dezelfde kleur heeft als je helm. Valt hij minder op). Goed, we kregen op het podium een zwarte, want een roze hadden we bij de inschrijving gekregen en een oranje hadden we ook al want die kreeg iedereen die de steilste klim van het parcours opreed. Poetsdoeken genoeg dus de komende tijd, maar op hun buff-fetish na is de Eppstein Bikemarathon in het Taunusgebergte een absolute aanrader. Strakke organisatie, leuk concept.

Het was sowieso een mooi bikeweekend. Op zaterdag al meegedaan aan de Sauerland Marathon, die technisch niets voorstelt maar wel zwaar is vanwege het aantal klimkilometers. Hou ik wel van. Blind omhoog, blind naar beneden. Dankzij een straffe veteraan met een zeer Duitse naam die een verzet trapte waar Jan Ullrich U tegen zou zeggen in de tweede deel van de koers een aardige opmars kunnen maken. Hij reed toevallig voor hetzelfde team als de Zweed, dus hoe dat shirtje eruitziet vergeet ik niet meer. Uiteindelijk dertiende overall, slechts een paar minuten verwijderd van een top tien plek. De conditie is goed. We beginnen volgende week weer in topvorm aan het volleybalseizoen.

Hoogteprofiel van zaterdag, met zoals te zien is, een aantal pittige bergjes.

De drie rondes met wat losrijden tussendoor van zondag. We begonnen op hoogte - m'n peugeotje moest in de eerste versnelling naar boven.