zaterdag 15 augustus 2009

Ketting

Geen wijze lessen, terugblikken of excuses deze keer. Even wat frustraties wegschrijven over het onderdeel dat m'n hele fietsweek beïnvloed heeft.



Een fietsketting wil nog wel eens verslijten. Zeker op een mountainbike. Ze zorgen ook nog wel eens voor schakelproblemen en vaak is dat irritant. Dan ga je sleutelen, klooien met een kettingpons en dat kan je beter niet doen. Daar worden fietskettingen niet sterker van, ondervond ik deze week: twee keer trapte ik m'n fietsketting doormidden (gelukkig zittend) en na de laatste keer in de stromende regen, diep in het bos en ver van huis moest ik toch concluderen dat tijd was voor nieuw materiaal.

Een fietsketting heb je in verschillende soorten. Voor acht, negen of tien versnellingen. Koop je negen splinternieuwe tandwielen voor je achterwiel, heb je een bijpassende nieuwe ketting nodig. Zouden ze bij de fietsenwinkel toch moeten weten. Deze prutsers niet, die gaven me het verkeerde spul mee. Ach, benzine is gelukkig niet zo duur, Arnhem niet zo ver en ruilen mocht.

Is een fietsketting nieuw en de tandwielen achter ook, moet je maar hopen dat het werkt met je oude voorbladen. Ik had pech. Kostte me m'n derde training deze week. Even geen zin meer naar de fietsenmaker voor nieuwe, tijd voor de reservefiets. Die gepoetst en geolied. Zag er weer goed uit. Klaar voor mijn debuut in een streetrace zaterdagavond. Helaas. Een keer vol aanzetten tijdens het inrijden en ik wist meteen dat ook die ketting versleten was. M'n knie offerde zich gelukkig op voor mijn toekomstige kinderen, toen mijn ketting volledig van de tandwielen afschoot. Al deed ook dat pijn.

Toch maar gestart - ik had immers niet voor niets 40 kilometer gefietst om mee te doen - en dat had ik beter niet kunnen doen. Zittend aanzetten en korte bultjes oprijden uit angst om ook mijn andere knie te pijnigen leverde me een rit op in de middenmoot van de recreanten, waar ik had gehoopt mee te doen om de prijzen. Door hier en daar een beetje vriendelijk te lachen naar het publiek probeerde ik m'n doelloos rondrijden nog wat te verbloemen en na gelukkig maar een half uur klooien (11e) kwam ik over de finish. Ik ben in een lijn doorgereden de tent in, heb daar m'n nummer ingeleverd en binnen vijf minuten zat ik weer op fiets (met wind mee, gelukkig) richting Cuijk. Goodbye Melderslo: dat was de eerste en laatste keer dat ik aan een streetrace meedeed. Mountainbiken doe je in het bos en in de bergen. Niet op straat, door vrachtwagens en over speeltuinen.

Met de billen bloot: genieten in het achterveld na een halve ronde.

Morgen m'n wedstrijdfiets maar weer eens in orde gaan maken. Komend weekend hebben we 'm weer nodig. Marathon op zaterdag, koppelkoers met Tibor op zondag: hopelijk zonder kettingproblemen.

1 opmerking:

  1. Ha Broeder,

    Je verhalen zijn elke keer weer een genot om te lezen. Lekker scherp en grappig, heerlijk man :-). Ik wacht vol smacht op de volgende.

    Hopelijk ook nog meer van die video interviewtje van de gelderlander, Mart kan er wat van leren.

    Gr Dick

    Ps. Vingers weg van die debiele kousen en de scheermesjes.

    BeantwoordenVerwijderen